Akrobacja na uwięzi

Komputerowa symulacja lotu F2B – pobierz

opis – 

Współczynniki trudności figur

Program figur akrobacji F2B.

URUCHOMIENIE SILNIKA. Silnik może być uruchamiany ręczne  lub przy użyciu elektrycznego lub mechanicznego rozrusznika. Od sezonu 2015 zawodnik nie otrzymuje punktów.

START. Start uważany jest za prawidłowy, jeśli model kołuje jednostajnie bez podskoków na przestrzeni co najmniej 4,5 m, ale nie dłużej niż 1/4 kręgu, następnie łagodnie odrywa się od ziemi i wznosi się pod stałym kątem, przechodzi do lotu poziomego na przepisowej wysokości nad punktem rozpoczęcia kołowania i wykonuje dwa równe poziome okrążenia na wysokości początkowego przejścia w lot poziomy.

Błędy: Model podskakuje podczas rozbiegu na ziemi i zbyt wcześnie lub zbyt późno rozpoczyna lot. Oderwanie, wznoszenie i przejście do lotu poziomego nie są płynne i regularne. Przejście do lotu poziomego następuje zbyt wcześnie lub zbyt późno. Przejście do lotu poziomego oraz lot poziomy nie odbywa się w przedziale wysokości 1,20- 1,80 metra.

PRZEWRÓT PODWÓJNY . Aby wykonać tę figurę prawidłowo, model powinien ją rozpocząć z lotu poziomego na przepisowej wysokości, wykonać pionowe wznoszenie i nurkowanie, przelatując dokładnie nad głową pilota i przecinając w połowie krąg lotu, oraz przejść do poziomego lotu plecowego na przepisowej wysokości. Następnie model wykonuje pół okrążenia w locie na plecach do punktu rozpoczęcia figury, wznosi się pionowo i nurkując nad środkiem kręgu lotów, po wejściu z lotu plecowego przechodzi do normalnego lotu poziomego na przepisowej wysokości.

Wszystkie zakręty w tym manewrze muszą być gładkie, precyzyjne i mieć mały promień.

Błędy: Pierwsza połowa figury: Model wchodzi w figurę z innej wysokości niż przepisowa wysokość lotu i chwieje się w czasie wznoszenia. Model nie przelatuje dokładnie nad głową zawodnika, który go pilotuje. Model nie przecina kręgu lotów w linii prostej. Model chwieje się lub powraca w locie plecowym na inną wysokość niż przepisowa wysokość lotu. Model nie przecina kręgu lotów w tym samym położeniu i kierunku wykonując drugą część figury.

TRZY PĘTLE WEWNĘTRZNE . Pętle są wykonywane prawidłowo, jeżeli model wchodzi w figurę na przepisowej wysokości z lotu poziomego, wykonuje wiązankę trzech regularnych i kołowych wewnętrznych pętli, wszystkie w jednym miejscu, przy czym dolny punkt pętli leży na przepisowej wysokości lotu poziomego, a górny przy kącie nachylenia linek 45 . Model następnie kontynuuje lot przez pół pętli, przechodzi do lotu poziomego plecowego, schodzi do przepisowej wysokości lotu poziomego i wykonuje dwa okrążenia na normalnej wysokości przed rozpoczęciem oceniania lotu na plecach.

Błędy: Pętle są nieforemne i nieprawidłowe (np. owalne, sześciokątne, itd.). Dolne punkty pętli nie leżą na wysokości od 1,20 do 1,80 m. Góme punkty odchylają się o +/-0,60 m od wysokości wyznaczonej przez końce linek, gdy ich kąt nachylenia wynosi 45°. Tor lotu modelu wykonującego drugą i trzecią pętlę odchyla się o więcej niż 0,60m od toru lotu modelu podczas wykonywania pierwszej pętli.

LOT PLECOWY (dwa okrążenia). Lot plecowy  uważa  się  za prawidłowy,  gdy model wykona dwa płynne i stateczne okrążenia na przepisowej wysokości lotu.

Błędy: Wysokość lotu nie zawiera się w zakresie od 1,20 do 1,80 m.

TRZY PĘTLE ZEWNĘTRZNE. Wiązankę pętli zewnętrznych uważa się za prawidłową, gdy model rozpocznie te figury z lotu plecowego na przepisowej wysokości i wykona serię trzech regularnych i kołowych zewnętrznych pętli, wszystkie w tym samym miejscu, przy czym dolny punkt tych pętli będzie znajdował się na przepisowej wysokości lotu, a górny punkt będzie położony na wysokości wyznaczonej przez końce linek, gdy ich kąt nachylenia wynosi 45 . Następnie model będzie kontynuował lot po połowie pętli, przejdzie przez górny punkt pętli i powróci na przepisową wysokość normalnego lotu poziomego.

Błędy: Pętle są nieforemne i nieprawidłowe (np. owalne, sześciokątne, itd.). Dolne punkty pętli nie leżą na wysokości 1,20 – 1,80 m. Górne punkty pętli odchylają się o +/-0,60 m od wysokości wyznaczonej przez końce linek, gdy ich kąt nachylenia wynosi 45 . Tor lotu modelu wykonującego drugą i trzecią pętlę odchyla się o więcej niż +/-0,60 m od toru lotu modelu podczas wykonywania pierwszej pętli.

DWIE PĘTLE KWADRATOWE WEWNĘTRZNE. Wiązankę pętli kwadratowych wewnętrznych uważa się za prawidłową, gdy model rozpocznie te figury z przepisowej wysokości lotu i będzie leciał po torze kwadratowym, składającym się z dwóch pętli, z których każda zawiera cztery precyzyjne zakręty wewnętrzne o  małym promieniu oraz cztery odcinki proste, przy czym odcinki dolne będą znajdować się na przepisowej wysokości lotu, a odcinki górne będą lotem plecowym położonym na wysokości wyznaczonej przez końce linek, gdy kąt nachylenia linek wynosi 45°. Oba zakręty górne, jak również oba zakręty dolne powinny być jednakowe. Figura zaczyna się i kończy wtedy, kiedy model znajdzie się w locie poziomym w początkowym punkcie pierwszego zakrętu.

Błędy: Model chwieje się podczas wykonywania zakrętów. Wysokość, na której znajduje się odcinek dolny pętli nie mieści się w zakresie 1,20 – 1,80 m. Wysokość, na której znajduje się odcinek górny pętli wykazuje odchyłkę większą niż +/- 0,60 m w stosunku do wysokości wyznaczonej przez końce linek, gdy ich kąt nachylenia wynosi 45°. Zakręty nie są wykonane dokładnie, a ich promień nie jest możliwie ciasny. Tor lotu modelu podczas wykonywania drugiej pętli jest inny niż podczas wykonywania pierwszej pętli.

DWIE  PĘTLE  KWADRATOWE  ZEWNĘTRZNE. Wiązankę pętli kwadratowych zewnętrznych uważa się za prawidłową, gdy model rozpocznie te figury z lotu poziomego na wysokości wyznaczonej przez końce linek, gdy kąty nachylenia linek wynoszą 45^o i gdy model będzie leciał po torze kwadratowym (rozpoczynając od pionowego lotu nurkowego),  składającym się z dwóch pętli, z których każda zawiera cztery zakręty wewnętrzne o małym promieniu i cztery odcinki proste, przy czym odcinki dolne będą znajdować się na przepisowej wysokości lotu, a odcinki górne będą położone na wysokości lotu poziomego wyznaczonej przez końce linek, gdy ich kąt nachylenia wynosi 45^o . Oba zakręty dolne oraz oba zakręty górne powinny być jednakowe. Figura zaczyna się i kończy wtedy, kiedy model znajduje się w locie poziomym w początkowym punkcie pierwszego zakrętu. Model powinien powrócić na przepisową wysokość lotu po przebyciu czwartej części okrążenia.

Błędy: Model chwieje się podczas wykonywania zakrętów. Wysokość, na której znajduje się odcinek dolny, nie mieści się w zakresie 1,20 – 1,80 m. Wysokość, na której znajduje się odcinek górny, wykazuje odchyłkę większą niż +/- 0,60 m w stosunku do wysokości wyznaczonej przez końce linek,  gdy ich kąt nachylenia wynosi 45°. Zakręty nie są wykonywane dokładnie, a ich promień nie jest możliwie ciasny.  Tor lotu modelu podczas wykonywania drugiej pętli jest inny niż podczas wykonywania pierwszej pętli.

DWIE   PĘTLE   TRÓJKĄTNE. Wiązankę pętli trójkątnych wewnętrznych uważa się za prawidłową, jeśli model rozpoczął te figury z przepisowej wysokości lotu i leciał po torze trójkątnym, zaczynającym się i kończącym na podstawie trójkąta. Trzy boki i trzy kąty trójkąta muszą być sobie równe. Górny wierzchołek trójkąta musi sięgać wysokości wyznaczonej przez końce linek, gdy ich kąt nachylenia wynosi 45 . Tor lotu modelu podczas wykonywania drugiej pętli musi być taki sam jak przy wykonywaniu pierwszej pętli. Wszystkie zakręty muszą być wykonywane płynnie,  dokładnie i mieć mały promień.

Błędy: Model rozpoczyna figurę na wysokości innej niż wysokość zawarta w zakresie 1,20 – 1,80 m. Zakręty nie są wykonywane płynnie ani dokładnie, a ich promień nie jest możliwie mały. Wierzchołek trójkątnego toru lotu podczas wykonywania drugiego zakrętu jest położony na wysokości wykazującej odchyłkę większą niż +/- 0,60 m w stosunku do wysokości wyznaczonej przez końce linek, gdy ich kąt nachylenia wynosi 45 . Boki trójkąta pętli nie są prostoliniowe i mają niejednakową długość. Tor lotu modelu przy wykonywaniu drugiej pętli jest inny niż przy wykonywaniu pierwszej pętli.

DWIE ÓSEMKI POZIOME. Model powinien rozpocząć ósemki poziome w punkcie przecięcia torów lotu i styczności obu okręgów, po czym wyjść z tych figur również w tym samym punkcie. Model musi wykonać najpierw pętlę wewnętrzną. Ósemki uważa się za prawidłowe, gdy model wykona dwie ósemki, z których każda składa się z dwóch kołowych kręgów (pętli) o jednakowej średnicy, stycznych wzajemnie do siebie i położonych w linii poziomej. Model musi rozpocząć ósemkę z przepisowej wysokości lotu i przyjąć położenie pionowe w punkcie przecięcia torów lotu i styczności okręgów. Ósemki muszą być wzajemnie symetryczne. W górnym punkcie każdego z okręgów model musi znajdować się na wysokości wyznaczonej przez końce linek, gdy ich kąt nachylenia wynosi 45 . Dolne punkty okręgów muszą leżeć na przepisowej wysokości lotu.

Błędy: Model nie znajduje się w położeniu pionowym w chwili rozpoczęcia figury. W górnych punktach okręgów model nie znajduje się na wysokości wyznaczonej przez końce linek, gdy ich kąt nachylenia wynosi 45°. Dolne punkty okręgów nie leżą na wysokości 1,20 – 1,80 m. Pętle nie są okrągłe i nie mają jednakowej średnicy. Punkt przecięcia torów lotu zmienia położenie. Druga ósemka ma inne położenie niż pierwsza.

DWIE ÓSEMKI KWADRATOWE. Model powinien rozpocząć ósemkę wzdłuż boków pętli kwadratowych w kierunku, w którym odbywa się wznoszenie pionowe i po zakończeniu dwóch ósemek wyjść z tych figur w tym samym kierunku. Pętla wewnętrzna musi być wykonana w pierwszej kolejności. Ósemki uważa się za prawidłowe, gdy model rozpocznie te figury wznosząc się pionowo, wykona zmodyfikowaną pętlę kwadratową wewnętrzną, następnie zmodyfikowaną pętlę kwadratową zewnętrzną i zakończy te figury wznosząc się pionowo do punktu, w którym je rozpoczął. Pętle są tak zmodyfikowane, że ich boki wzdłuż których odbywa się wznoszenie, są skierowane pionowo i pętle są styczne do siebie wzdłuż tych boków, a zakręty przed rozpoczęciem wznoszenia i po jego zakończeniu są wykonywane pod kątem prostym (90°). Górne boki pętli są nieco krótsze od pozostałych boków, których długość powinna być jednakowa. Górne boki pętli muszą być położone na wysokości wyznaczonej przez końce linek, gdy ich kąt nachylenia wynosi 45°. Dolne boki pętli muszą znajdować się na przepisowej wysokości lotu. Wszystkie zakręty muszą być wykonywane płynnie, dokładnie i mieć mały promień.

Błędy: Promień zakrętów przekracza 2,10 m. Boki pętli nie są prostoliniowe. Boki pionowe i dolne mają różną długość. Wymiary pętli nie są jednakowe. Boki górne i dolne nie są poziome. Zakręty przed rozpoczęciem wznoszenia pionowego i po jego zakończeniu nie są wykonywane pod kątem 90 . Górne boki pętli odchylają się więcej niż o +/- 0.60 m od wysokości wyznaczonej przez końce linek, gdy ich kąt nachylenia wynosi 45 . Dolne boki pętli nie znajdują się na wysokości 1,20 – 1,80 m. Położenie boków, wzdłuż których odbywa się wznoszenie modelu ulega zmianie. Druga ósemka ma inne położenie niż pierwsza.

DWIE  ÓSEMKI PIONOWE. Model powinien rozpocząć i zakończyć ósemki pionowe lecąc na plecach w punkcie położonym na wysokości wyznaczonej przez końce linek, gdy ich kąt nachylenia wynosi 45°. Model musi wykonać pętlę wewnętrzną w pierwszej kolejności. Ósemki uważa się za prawidłowe, gdy model wykona dwie ósemki, z których każda składa się z dwóch kołowych pętli o jednakowej średnicy, stycznych wzajemnie do siebie i położonych w linii pionowej. W punkcie przecięcia torów lotu i styczności pętli model musi znajdować się w położeniu poziomym. Ósemki muszą być wzajemnie symetryczne. Górny punkt wiązanki ósemek musi znajdować się prostopadle nad głową zawodnika pilotującego model, a dolny punkt powinien leżeć na przepisowej wysokości lotu.

Błędy: Model nie rozpoczyna figury w położeniu poziomym. Początkowy punkt figury odchyla się więcej niż o +/- 0,60 m od wysokości wyznaczonej przez końce linek, gdy ich kąt nachylenia wynosi 45 . Górny punkt wiązanki ósemek odchyla się więcej niż o 1,20 metra od położenia prostopadłego nad głową zawodnika. Dolny punkt wiązanki ósemek nie znajduje się na wysokości 1,20 – 1,80 m. Pętle nie są kołowe i nie mają jednakowej średnicy. Punkt przecięcia torów lotu zmienia położenie. Druga ósemka ma inne położenie w przestrzeni niż pierwsza.

KLEPSYDRA. Klepsydrę uważa się za prawidłową, gdy model rozpocznie ją z przepisowej wysokości lotu i będzie leciał torem o kształcie klepsydry, zaczynając od ostrego zakrętu, po czym wykona wznoszenie w locie plecowym, przewrót nad środkiem okręgu na drodze równej połowie całkowitej drogi wznoszenia i nurkowanie w locie plecowym, z którego powróci na przepisową wysokość lotu. Tory lotu w czasie wznoszenia i nurkowania przecinają się na wysokości wyznaczonej przez końce linek, gdy ich kąt nachylenia wynosi 45 . Cztery zakręty tworzące zaokrąglone naroża figury muszą mieć być gładkie, precyzyjne i mieć mały promień, a tor lotu powinien tworzyć dwa trójkąty równoboczne o jednakowych wymiarach, stykające się wierzchołkami i położone pionowo jeden nad drugim.

Błędy: Figura rozpoczyna się z innej wysokości niż normalna wysokość lotu, to znaczy poza zakresem 1,20 – 1,80 m. Zakręty są niedokładne, a promień ich nie jest możliwie mały. Górny bok figury odchyla się więcej niż o 0,60 m od położenia prostopadłego nad głową zawodnika. Boki trójkątów nie są jednakowej długości. Figura nie jest symetryczna względem linii pionowej przechodzącej przez punkt przecięcia torów lotu położony na wysokości wyznaczonej przez końce linek, gdy ich kąt nachylenia wynosi 45 . Model powraca na inną wysokość niż normalna wysokość lotu, tj. 1,20 – 1,80 metra.

DWIE ÓSEMKI POD PUŁAPEM. Model powinien rozpocząć i zakończyć ósemki w punkcie przecięcia torów lotu i styczności okręgów, położonym dokładnie nad głową zawodnika pilotującego ten model, po czym wyjść z tych figur również w tym samym punkcie. Pętla wewnętrzna musi być wykonana w pierwszej kolejności. Ósemki pod pułapem uważa się za prawidłowe, gdy model wykona dwie ósemki, z których każda składa się z dwóch kołowych pętli o jednakowej średnicy, a punkt przecięcia torów lotu i styczności okręgów znajduje się dokładnie nad głową zawodnika pilotującego model. Model musi rozpocząć ósemki wykonując wznoszenie pionowe do punktu położonego prostopadle nad środkiem kręgu lotów, a następnie musi lecieć stale w tym kierunku przez środek ósemek. Ósemki muszą być wzajemnie symetryczne. Najniższy punkt każdego okręgu musi znajdować się na wysokości wyznaczonej przez końce linek, gdy ich kąt nachylenia wynosi 45°.

Błędy: Rozpoczynając figurę model nie znajduje się w punkcie położonym pionowo nad głową zawodnika. Dolne punkty pętli odchylają się więcej niż +/- 0,60 m od wysokości wyznaczonej przez końce linek, gdy ich kąt nachylenia wynosi 45 . Pętle nie są kołowe i nie mają jednakowej średnicy. Punkt przecięcia torów lotu zmienia położenie. Druga ósemka ma inne położenie w przestrzeni niż pierwsza.

Czterolistna koniczyna

CZTEROLISTNA KONICZYNA. Model rozpoczyna tę figurę albo z lotu poziomego na wysokości wyznaczonej przez końce linek, gdy ich kąt nachylenia wynosi 45° albo z lotu poziomego z wysokości 1,5m . Figura składa się z jednej pełnej pętli wewnętrznej, lotu poziomego, 2 pętli zewnętrznej, pionowego wznoszenia, 3 pętli zewnętrznej, poziomego lotu plecowego, 4 pętli wewnętrznej i pionowego wznoszenia. Prawe pętle są styczne do lewych wzdłuż pionowej osi symetrii przechodzącej przez środek figury, a dolne pętle są styczne do górnych. Pętle mają jednakowe wymiary i są wzajemnie połączone torami lotu poziomym i pionowym. Dolne punkty figury powinny leżeć na wysokości 1,50 m, a górne punkty tej figury powinny znajdować się na płaszczyźnie pionowej przechodzącej przez środek kręgu lotów. Po wykonaniu ostatniej pętli model kończy figurę wykonując wznoszenie pionowe przez jej środek i powraca na normalną wysokość lotu.

Błędy: Początkowy punkt figury odchyla się więcej niż o +/- 0,60 m od wysokości wyznaczonej przez końce linek. Pętle nie są regularne i nie mają jednakowych wymiarów. Tory lotu łączące pętle nie przebiegają dokładnie poziomo lub pionowo, zgodnie z załączonym rysunkiem. Najniższe punkty dolnych pętli nie leżą na wysokości w zakresie 1,20 – 1,80 m. Najwyższe punkty górnych pętli odchylają się więcej niż o 1,20 m od płaszczyzny pionowej, przechodzącej przez środek kręgu lotów. Pętle nie są wzajemnie wystarczająco styczne, aby utworzyć figurę dającą się wpisać w kwadrat. Model powraca na przepisową wysokość lotu, zanim wykonał wznoszenie pionowe przez środek figury.

LĄDOWANIE. Lądowanie modelu uważa się za prawidłowe, jeżeli model wykona płynne schodzenie z przepisowej wysokości lotu oraz przyziemienie bez podskoków i wstrząsów, przy czym dotknie ziemi tylko kołami podwozia. Model powinien się zatrzymać po wykonaniu najwyżej jednego okrążenia od miejsca przyziemienia. Punkt przyziemienia powinien leżeć w odległości jednego okrążenia od punktu, w którym rozpocznie schodzenie z wysokości lotu poziomego. Dopuszcza się lądowanie na koła główne albo na trzy punkty.